Vandaag, de dag waar we allemaal zo naar uit keken.
De laatste klusjes werden geklaard. Er werd nog een balk gelegd van de verdiepingsvloer, een bank werd gemaakt en de laatste decoratie werd toegevoegd.
Ook de laatste loodjes van de presentatie werden uitgevoerd. De posters werden geprint en De andere markt werd omgetoverd tot de tentoonstellingsruimte voor de presentatie van de 3 live projects.
Om 15u30 ging de presentatie van start waarna ook de drie locaties bezocht werden en de eindresultaten onthuld werden.
Deze morgen kwam de hele groep samen om te overleggen wat de planning van de dag ging zijn. Direct daarna zijn we begonnen met het afbreken van de toren. Gisteren hadden we vooral geëxperimenteerd met de kistjes en hoe ze te stapelen, zodat we vandaag aan de definitieve toren zouden kunnen beginnen. Alle kisten werden aan elkaar gemaakt door middel van colsonbandjes. Op de zwakke plaatsen werden er zandzakken in de kisten geplaatst. Ook hebben we nog extra bakken met klimop toegevoegd. Daarnaast hebben we nog houtpaletten uit elkaar gehaald om dit hout dan weer te kunnen gebruiken voor de trap en voor zitbankjes. In de muren werden de kisten opgevuld met allemaal plantjes, groenten en ook stro om het concept duidelijker te maken. Uiteindelijk is het één groot geheel geworden. Verder werd er vandaag ook gewerkt aan de uiteindelijke presentatie voor morgen!
Op woensdag ging de helft van de groep op de locatie verder aan de slag. De andere helft van de groep ging opnieuw naar the Arch voor een lezing van Constructlab bij te wonen. We kregen een korte introductie over wat Constructlab doet en wat the Arch inhoudt. We kregen zelfs te horen dat the Arch speciaal voor ons een week langer blijft staan om onze live projects te ondersteunen. Ondertussen werd er op de bouwplaats verder gegraven aan de fundering. Onze basis ligt nu definitief vast.
Het houten skelet met zijn vloeren werd geplaatst en de rest van de dag werd gespendeerd aan het testen van zo veel mogelijk verschillende torens. Er werden verschillende stapelmanieren getest om de volgende dag de beste opties definitief toe te passen.
Dinsdag gingen we meteen op locatie aan de slag. Het ontwerp werd verfijnt en definitief gemaakt. Ondertussen werden ongeveer 285 bakken, 4 heipalen en werkmateriaal ter plaatse gebracht. De aanzet van de fundering werd gemaakt en er werd geëxperimenteerd met het stapelen van bakken. Verder werden ook de 4 heipalen al geplaatst. Deze middag was onze groep ook aan de beurt om een middagmaal te maken in the Arch: pasta met broccoli en zalm.
Vandaag werd met de volledige groep afgesproken in the Arch. Daar werden de nieuwe studenten geïntroduceerd over wat een live project net inhoudt door middel van een algemene presentatie. Nadien deden ook de drie verschillende groepen een presentatie om hun live project duidelijk te maken. De nieuwe studenten kregen de keuze om zich toe te voegen aan een van de drie groepen en werden door de andere personen van de groep naar de locatie geleid. Er werd verder gediscussieerd over het ontwerp en ook de nieuwe studenten kregen de kans om hun ideeën op tafel te gooien. Voornamelijk ging dit over hoe we alles constructief zouden uitvoeren.
De eerste week van het project werd afgesloten met een pitchmoment. Elke groep presenteerde het werkproces van afgelopen week. Dit was een enorm leerrijk moment omdat we feedback kregen van professionals uit verschillende domeinen. Zo waren er ambtenaren van de stad Genk, onderzoekers van Fac-ARK en vertegenwoordigers van Trage Wegen VZW.
Wij opteren voor een interventie op de Hoefstadstraat. Dit omdat deze straat een deel is van een belangrijke route voor traag pendelverkeer en er bovendien interessante activiteiten zijn langs de straat. Door het opwaarderen van deze route, zullen de Tuin van Betty, de visvijvers, het Knuppelpad en de Stiemerbeekvallei met elkaar verbonden worden. Ons voorstel betreft het bouwen van een herkenbaar element zodat het Tuinpad beter gedefinieerd wordt. Het kruispunt tussen de Hoefstadstraat, de Evence-coppéelaan en de Stiemerbeek is een belangrijk kruispunt van verschillende soorten wegen. Daarom is dit een logische plek om een interventie te plaatsen die zowel zichtbaar is vanaf de Vennestraat als vanaf het Knuppelpad. Naast een landmark, is de toren ook een stopplek voor passanten. In samenwerking met de Tuin van Betty kunnen hier groenten en fruit opgeslagen en verkocht worden. De toren kan bovendien zelfs een verticale uitbreiding van de tuin worden door er gelijkaardige workshops te organiseren.
Schets: Pieter Dockx
De materiaalkeuze speelt bij ons project een prominente rol. De Vennestraat wordt vaak geassocieerd met de blauwe bakken die elk jaar op straat worden geplaatst om de straten autovrij te maken. Door het gebruiken van deze bakken zal verkeer aan de Evence-Coppéelaan begrijpen dat ze ter hoogte van de Vennestraat zijn en in tegengestelde richting zullen mensen aan de Vennestraat gestimuleerd worden om de route te volgen. Door middel van deze interventie hopen we de identiteit van deze trage weg te versterken en tegelijk een sociale activering te verwezenlijken.
De vierde dag werd vooral ingevuld door het bedenken van een mogelijke interventie die een opwaardering van onze case kan betekenen. Aan de hand van de interviews van de afgelopen dagen hadden we een duidelijk beeld van de gemeenschappelijke behoeftes van buurtbewoners en gebruikers van deze trage weg.
Het merendeel van de opmerkingen ging over storend autoverkeer. Zo werd er vaak gezegd dat er snel gereden werd in de Hoefstadstraat en dat inkomend verkeer geen rekening houdt met fietsers die uit de tunnel komen. In het verleden zijn er al enkele ongevallen geweest op deze plekken. Een ander punt was de onbekendheid van enkele troeven van deze dwarse weg op de Stiemerbeekvallei. Velen wisten niet wat de Tuin van Betty is of welke activiteiten er plaatsvinden. Ook het Knuppelpad blijkt slechts bij weinigen bekend.
Wat onszelf bovendien nog opviel was het feit dat deze trage wegen vaak onderbroken worden of plotseling lijken te stoppen. Dit is jammer want een weg die mensen van de ene plek naar de andere leidt, heeft veel meer potentieel. Via deze denkpiste kwamen we op het idee dat de Tuin van Betty verder kan doorlopen en bijvoorbeeld ook toegang zou kunnen verlenen tot de parking van de Colruyt. Ook zichtbaarheid is een belangrijk kenmerk voor trage wegen. Wij vonden het heel opvallend dat de ingang van de tunnel achter een terras ligt en niet zichtbaar is vanuit de Vennestraat.
Schets: Pieter Dockx
Een oplossing waar we aan dachten was een stuk van de straat autovrij te maken en er een speelstraat van te maken. Op deze manier zou de hele straat voor traag verkeer beschikbaar zijn en was de fietsweg aan het eind van de tunnel veel duidelijker. Daarnaast dachten we er aan om aan de hand van wegwijzers deze weg bekend te maken vanuit C-mine en dergelijken. Later beseften we echter dat het plaatsen van bordjes niet voor een ‘activering’ van de tunnel zou zorgen.
Uiteindelijk werd het conceptidee een compilatie van voorgaanden. We beslisten om ons eerder te concentreren op de Hoefstadstraat, ter hoogte van het Knuppelpad tot de Vennestraat. Langs deze weg zijn enkele interessante plekken gelegen maar een eenheid ontbreekt en dit zorgt voor onduidelijkheid. Door middel van een verbindend element zou deze route als een groene verbinding of Tuinpark gedefinieerd kunnen worden.
Woensdag begonnen we de dag met een gastlezing van Petra Pferdmenges. Met haar eigen bureau ‘Alive Architects’ onderzoekt ze de rol die architecten hebben of zouden moeten hebben bij het ontwerpen van publieke ruimte. Ze vertelde ons over haar leerproces van haar eigen doctoraat en van haar ervaringen van verscheidene projecten. Nadien kregen we input van haar op onze eigen projecten.
Terug op onze locatie, zagen we dat de notities op de muur waren bijgevuld. Het schoonmaken van de tunnel was een opmerking die meerdere keren terugkwam. Enkele groepsleden zijn dan meteen begonnen met het verwijderen van de spinnenwebben.
Omdat we merkten dat niet veel mensen stopten om met ons te praten, hebben we warme dranken aangeboden. Hierdoor stopten mensen veel sneller en waren ze veel gewilliger om hun ervaringen te delen.
We zijn begonnen met de rolverdeling van de taken binnen de groep. Hierna zijn twee studenten naar de Dienst der Werken van de stad Genk gegaan. De informatie die ze daar verzameld hebben over de materialen werd met de groepsleden besproken. Vervolgens heeft iedereen een taak op zich genomen om de analyse verder te zetten: een deel van studenten zijn voorbijgangers gaan interviewen; twee studenten hebben zich bezig gehouden met het tekenen van de kaart op de muur van de tunnel en één student heeft de informatie verzameld. Deze muurtekening trok de aandacht van passanten waardoor gesprekken gemakkelijker startten. Belangrijke elementen werden op de wand genoteerd of getekend. Andere voorbijgangers konden hier later weer op inpikken zodat er een continue kruisbestuiving ontstond tussen de tekeningen en notities enerzijds en voorbijgangers anderzijds.
In de voormiddag van de eerste dag hebben we uitleg gekregen over het Live Project 1718 gekregen. Hier werden de 3 locaties: ZOL, Kolenspoor en Tuin van Betty toegelicht. Er werd ons eveneens duidelijk gemaakt hoe wij het project moeten aanpakken, hoe we de interviews in kaart moeten brengen. Hiernaast is er een korte presentatie gegeven over The Arch. Deze werd voorbije maanden op de Thor site gebouwd. In een groep van acht studenten vormen wij een groep die de Tuin van Betty en omgeving gaan analyseren.
In de namiddag verkenden we de buurt rond de Stiemerbeekvallei. We wisten al dat deze vallei als een groene ader doorheen de stad Genk loopt. Ter hoogte van de Vennestraat wandelden we doorheen de vallei om te onderzoeken hoe deze plek werkt en hoe mensen deze ervaren.
We bezochten ook de Tuin van Betty die gelegen is nabij de Vennestraat. Deze moestuin heeft een rijke variatie aan groenten -en fruitsoorten, kruiden en bloemen die samen met bewoners en vrijwilligers gekweekt worden. Het is vooral door de ontmoetingen die op deze plek ontstaan dat deze tuin zo waardevol is. Daarna verkenden we de andere kant van de vallei waar we het moeras overstaken via het Knuppelpad. Allen waren we verrast door de prachtige natuur die daar verscholen lag.
