Dag 2: De start

 

 

Op dinsdag begon het echte werk: na in de voormiddag Aarschot wat verder te verkennen, stond in de namiddag ontwerpen op het menu. Met 13 rond een tafel hebben we gebrainstormd over wat we nu eigenlijk wilde bereiken en vooral ook hoe. Al snel ontstond er een idee om te werken met de poorten rond het landschapspark. het ontwerp van a2o architecten stelde vier ingangen van het park vast. Tijdens onze wandeling door de omgeving merkte we echter op dat deze op geen enkele manier zijn aangeduid. Het lijkt ons interessant om deze poorten merkbaar te maken, zodat mensen zich bewust zijn van het feit dat ze in het park aanwezig zijn.

 

 

Na een eerder moeizame start kwam na de feedback van Frank eindelijk een concreet idee uit de bus: drie installaties of ingrepen gelegen op de drie plekken waar in het park de overgang van snel naar traag gemaakt wordt. Plekken waar de asfaltwegen veranderen in onverharde wegen en waar de wandelaar het voor het zeggen heeft. Hier willen we de ingrepen plaatsen om voor de bezoekers van het park de nadruk te leggen op deze verandering. De drie kleine nieuwe poorten liggen veel dichter bij elkaar dan de poorten die a2o heeft bepaald, dit heeft het voordeel dat de eerder moeilijk vindbare Orleanstoren in het midden van de drie nieuwe poorten ligt en zo hopelijk ook beter aangeduid wordt.

 

Om dit idee om te zetten tot iets tastbaars, hebben we zowel online gezocht naar referenties, als ter plekke de omgeving, geschiedenis en de bewoners ons laten inspireren. We werden hierbij ook aangesproken door twee vrouwen van de jeugddienst die ons een zeer interessant logboek overhandigde.

Hierin staan allerlei bevindingen die ze vorige zomervakantie hebben verzameld tijdens een week kinderkamp waarin actief onderzocht werd naar hoe de kinderen de plek aan de Orleanstoren ervaren en zien in de toekomst. Dit samen met geologen, kunstenaars en andere deskundigen. Deze bevindingen zijn ook een mooie bron van inspiratie om verder mee aan de slag te gaan.